Hoewel de vulkaan Merapi in Centraal Java oorspronkelijk niet in onze planning stond, is het echt wel een must! Als we over vulkanen begonnen, zeiden de mensen steevast dat de Merapi de mooiste is. Dat moesten we natuurlijk met eigen ogen gezien hebben. We houden niet van te strakke reisschema's en plannen zo weinig mogelijk op voorhand, dus besloten we naar Selo te gaan.
De Merapi (2968m) is een van de meest actieve vulkanen van Indonesië. Merapi betekent berg van vuur en de vulkaan spuwt nog regelmatig as. Er geraken was niet zo simpel. We moesten verschillende keren van bus wisselen en werden in een klein dorpje gedropt. Ze hadden ons verteld dat er een minibusje zou passeren. Maar na een half uur wachten, was ons geduld een beetje op. We zagen in de verte de Merapi liggen en besloten te liften.
We kwamen aan bij een eenvoudig huisje waar de gids woonde. Het dorpje is niet zo toeristisch. Diegenen die de Merapi beklimmen, doen dat meestal als een georganiseerde tour en keren erna meteen terug naar Yogyakarta. Onze kamer had een prachtig uitzicht op de tabaksvelden. Er was alleen geen douche of bad, maar een mandi, een ton met water waar je water uit schept met een plastiek steelpannetje.
Om 1 uur 's nachts begonnen we aan de wandeltocht. Langs smalle, redelijk steile zandweggetjes sjokten we, in totaal ongeveer 50 man, naar boven. Het tempo lag wel erg laag. Rond 4 uur bereikten we een plateau, waar de gidsen een groot kampvuur maakten om ons aan te warmen en onze bezweette kledij een beetje te drogen. De gidsen vertelden dat er enorm veel wind was op de helling en dat we niet verder gingen. Dat was buiten ons gerekend :). Na veel zagen gingen we met acht man en een gids naar de top. Er was inderdaad veel wind op het eerste stuk, maar daarna niets meer. Het moeilijkste was de zandhelling waar je de hele tijd weggleed. Dan was het nog een stuk klimmen naar de top. Daar aangekomen, zag je in de verte de horizon verkleuren en in de krater kon je de rode lava nog goed zien. Toen de zon opkwam, zag je de lava niet meer. Maar wat een uitzicht!!
Wij logeerden bij Suparmo a.k.a. ex-superman.
Adres: Blumbangsari, Samiran, Selo, Boyolali Kode Pos 57363
We kwamen aan bij een eenvoudig huisje waar de gids woonde. Het dorpje is niet zo toeristisch. Diegenen die de Merapi beklimmen, doen dat meestal als een georganiseerde tour en keren erna meteen terug naar Yogyakarta. Onze kamer had een prachtig uitzicht op de tabaksvelden. Er was alleen geen douche of bad, maar een mandi, een ton met water waar je water uit schept met een plastiek steelpannetje.
Om 1 uur 's nachts begonnen we aan de wandeltocht. Langs smalle, redelijk steile zandweggetjes sjokten we, in totaal ongeveer 50 man, naar boven. Het tempo lag wel erg laag. Rond 4 uur bereikten we een plateau, waar de gidsen een groot kampvuur maakten om ons aan te warmen en onze bezweette kledij een beetje te drogen. De gidsen vertelden dat er enorm veel wind was op de helling en dat we niet verder gingen. Dat was buiten ons gerekend :). Na veel zagen gingen we met acht man en een gids naar de top. Er was inderdaad veel wind op het eerste stuk, maar daarna niets meer. Het moeilijkste was de zandhelling waar je de hele tijd weggleed. Dan was het nog een stuk klimmen naar de top. Daar aangekomen, zag je in de verte de horizon verkleuren en in de krater kon je de rode lava nog goed zien. Toen de zon opkwam, zag je de lava niet meer. Maar wat een uitzicht!!
Wij logeerden bij Suparmo a.k.a. ex-superman.
Adres: Blumbangsari, Samiran, Selo, Boyolali Kode Pos 57363