Vietnam is een prachtig land. Maar één ding moeten we toegeven, we zijn nog nergens zo vaak afgezet of opgelicht geweest. Dat corruptie en oplichting hier dagelijkse kost zijn, bewijzen de vele websites en forums die de reizigers waarschuwen.
Hoe werden wij opgelicht?
Hoe werden wij opgelicht?
Danang:
De chauffeur van de bus zei dat we in Danang waren. We moesten snel uitstappen en snel onze rugzakken uit het laadruim halen. Maar plots bleken we aan een benzinestation langs een snelweg te staan. We zagen de stad niet en hadden geen idee of het de moeite was om te lopen. Ineens stopte er een taxi. Het was een hele dure rit tot het centrum.
Toeval dat net op dat moment die taxi voorkwam? Nee hoor, allemaal afgesproken.
Ho Chi Minh:
We hadden 5 dollar als borg voor de sleutel moeten geven en hebben echt uitdrukkelijk hiernaar moeten vragen.
Via het hotel reserveerden we de bus naar My Tho. De volgende morgen ging er iemand met ons mee en blijkbaar moesten de tickets in het station nog gekocht worden, maar wij moesten wel een veel hogere prijs betalen. Koop tickets dus altijd zelf in een bus/treinstation.
My Tho (Mekongdelta):
Toen we bij een bootbedrijf uit de bus stapten, sprak een man ons aan of we een boottocht op de Mekong wilden maken. Dat wilden we zeker, maar we zouden erna doorreizen naar Chau Doc en moesten eerst bustickets kopen. De man bood aan om informatie te gaan vragen en kwam terug met het antwoord dat er 's avonds geen bussen meer rijden. We konden wel nog een mini-bus nemen. Na de leuke en ontspannende boottocht zou de gids ons helpen met de bus naar Chao Doc. Hij bracht ons met de moto naar een benzinestation naast de snelweg. De man die we 's morgens gezien hadden, riep boos dat we te laat waren. We moesten lang wachten, terwijl er toch veel half lege busjes voorbij reden. We snapten er niets van. Uiteindelijk zijn we toch in een van de busjes gestapt. Een uur voordat we onze bestemming bereikten, vroegen ze of we een hotel hadden en ze wilden geld om ons daar af te zetten. We voelden ons bedreigd, maar hielden vol dat we al betaald hadden. We hadden de indruk dat we rondjes reden rond de stad. Tot we ineens toch aan het hotel waren, waar de chauffeur een scène maakte omdat hij zijn geld wilde. Blijkbaar had die man in My Tho ons, voor een veel lagere prijs dan wij hadden betaald, doorverkocht aan de chauffeur van het busje. Toen we onze gsm namen en zeiden dat we de toeristenpolitie gingen bellen, is hij toch weggegaan.
Zorg dat je de prijzen van eten en drank kent, want ook daar durven ze nog wel eens een veelvoud vragen. Of de waarde in US dollars aanrekenen. Onderweg hebben we nog een heleboel verhalen gehoord van mensen die ook opgelicht waren. Sommigen waren zelfs bestolen op de boot in Halong Bay. En ons busverhaal blijkt vaker voor te komen dan gedacht.
We raden je zeker niet af om naar Vietnam te reizen, maar een gewaarschuwd man is er twee waard.
De chauffeur van de bus zei dat we in Danang waren. We moesten snel uitstappen en snel onze rugzakken uit het laadruim halen. Maar plots bleken we aan een benzinestation langs een snelweg te staan. We zagen de stad niet en hadden geen idee of het de moeite was om te lopen. Ineens stopte er een taxi. Het was een hele dure rit tot het centrum.
Toeval dat net op dat moment die taxi voorkwam? Nee hoor, allemaal afgesproken.
Ho Chi Minh:
We hadden 5 dollar als borg voor de sleutel moeten geven en hebben echt uitdrukkelijk hiernaar moeten vragen.
Via het hotel reserveerden we de bus naar My Tho. De volgende morgen ging er iemand met ons mee en blijkbaar moesten de tickets in het station nog gekocht worden, maar wij moesten wel een veel hogere prijs betalen. Koop tickets dus altijd zelf in een bus/treinstation.
My Tho (Mekongdelta):
Toen we bij een bootbedrijf uit de bus stapten, sprak een man ons aan of we een boottocht op de Mekong wilden maken. Dat wilden we zeker, maar we zouden erna doorreizen naar Chau Doc en moesten eerst bustickets kopen. De man bood aan om informatie te gaan vragen en kwam terug met het antwoord dat er 's avonds geen bussen meer rijden. We konden wel nog een mini-bus nemen. Na de leuke en ontspannende boottocht zou de gids ons helpen met de bus naar Chao Doc. Hij bracht ons met de moto naar een benzinestation naast de snelweg. De man die we 's morgens gezien hadden, riep boos dat we te laat waren. We moesten lang wachten, terwijl er toch veel half lege busjes voorbij reden. We snapten er niets van. Uiteindelijk zijn we toch in een van de busjes gestapt. Een uur voordat we onze bestemming bereikten, vroegen ze of we een hotel hadden en ze wilden geld om ons daar af te zetten. We voelden ons bedreigd, maar hielden vol dat we al betaald hadden. We hadden de indruk dat we rondjes reden rond de stad. Tot we ineens toch aan het hotel waren, waar de chauffeur een scène maakte omdat hij zijn geld wilde. Blijkbaar had die man in My Tho ons, voor een veel lagere prijs dan wij hadden betaald, doorverkocht aan de chauffeur van het busje. Toen we onze gsm namen en zeiden dat we de toeristenpolitie gingen bellen, is hij toch weggegaan.
Zorg dat je de prijzen van eten en drank kent, want ook daar durven ze nog wel eens een veelvoud vragen. Of de waarde in US dollars aanrekenen. Onderweg hebben we nog een heleboel verhalen gehoord van mensen die ook opgelicht waren. Sommigen waren zelfs bestolen op de boot in Halong Bay. En ons busverhaal blijkt vaker voor te komen dan gedacht.
We raden je zeker niet af om naar Vietnam te reizen, maar een gewaarschuwd man is er twee waard.