De weg tussen deze twee grote steden is in erg slechte staat. Busmaatschappijen zetten hun oudere bussen in om schade aan hun nieuwe voertuigen te vermijden. De meeste toeristen nemen dan ook het vliegtuig. Toch zijn er een aantal mooie plekjes langs de route die het bezoeken waard zijn. Het groene, heuvelachtige Samaipata en Vallegrande, waar Che zijn eerste geheime rustplaats was, trokken onze aandacht.
Santa Cruz is de dichtstbevolkte, modernste en meest welvarende stad van Bolivia. Naar onze mening geen stad waar veel te doen is, maar we genoten er 2 dagen van het subtropisch klimaat na 2 maanden in de bergen.
De koloniale hoofdstad Sucre - ook wel de Witte Stad genoemd - heeft veel meer te bieden. We verbleven bij het gezellige Hostal Pachamama (599, Aniceto Arce). Hier in Sucre werd in de Casa de la Libertad ook de onafhankelijkheid van de Republiek van Bolívar (het huidige Bolivia) uitgeroepen in 1825. Bezoek in Sucre zeker de indrukwekkende maskers in het MUSEF (Museo Nacional de Etnografía y Folklore, calle España 74, gratis). Ze zijn een kleurrijke voorstelling van de grote diversiteit in het land. De regio staat bekend om zijn kleurrijk textiel. Ga zeker eens kijken in de fair trade shop Inca Pallay (Audiencia 97). Wandel ook de straat Dalence omhoog naar La Recoleta voor een mooi uitzicht over de stad.
La comida boliviana heeft op culinair gebied niet zo veel te bieden, zeker niet voor een vegetariër die van street food houdt. Na een aantal dagen rijst met een spiegelei wilde ik wel eens iets anders. Gelukkig heeft Sucre, net als Cochabamba, een aantal vegetarische restaurantjes. Twee leuke lokale adresjes zijn: El Germen (San Alberto 231) en Salteñería Flores (San Alberto 26). Sucre wordt ook wel eens de stad van de chocolade genoemd. Als rasechte Belgen gingen we meteen de pralines bij Para Ti proeven. Stel je geen pralines met pralinévulling voor, maar het was de beste chocolade tot nu in Zuid-Amerika!
De koloniale hoofdstad Sucre - ook wel de Witte Stad genoemd - heeft veel meer te bieden. We verbleven bij het gezellige Hostal Pachamama (599, Aniceto Arce). Hier in Sucre werd in de Casa de la Libertad ook de onafhankelijkheid van de Republiek van Bolívar (het huidige Bolivia) uitgeroepen in 1825. Bezoek in Sucre zeker de indrukwekkende maskers in het MUSEF (Museo Nacional de Etnografía y Folklore, calle España 74, gratis). Ze zijn een kleurrijke voorstelling van de grote diversiteit in het land. De regio staat bekend om zijn kleurrijk textiel. Ga zeker eens kijken in de fair trade shop Inca Pallay (Audiencia 97). Wandel ook de straat Dalence omhoog naar La Recoleta voor een mooi uitzicht over de stad.
La comida boliviana heeft op culinair gebied niet zo veel te bieden, zeker niet voor een vegetariër die van street food houdt. Na een aantal dagen rijst met een spiegelei wilde ik wel eens iets anders. Gelukkig heeft Sucre, net als Cochabamba, een aantal vegetarische restaurantjes. Twee leuke lokale adresjes zijn: El Germen (San Alberto 231) en Salteñería Flores (San Alberto 26). Sucre wordt ook wel eens de stad van de chocolade genoemd. Als rasechte Belgen gingen we meteen de pralines bij Para Ti proeven. Stel je geen pralines met pralinévulling voor, maar het was de beste chocolade tot nu in Zuid-Amerika!
Samaipata, een pittoresk dorpje aan de voet van de Andes, ligt op zo'n 2 uur van Santa Cruz. Je kan een gedeelde taxi nemen van Expreso Samaipata (Av. Omar Chavez Ortiz 1147, hoek met Soliz de Holguin, 30 bs). Het is enorm populair bij de cruzeños omwille van het koelere klimaat (gemiddeld 23°C) en zijn mooie natuur. Aan de plaza vind je een aantal leuke restaurantjes en in de omgeving valt er genoeg te doen en te zien... of gewoon relaxen natuurlijk. Hier kan je gerust enkele dagen vertoeven.
De volgende ochtend bezochten we El Fuerte. Het is eigenlijk geen fort, maar een tempel gebouwd door de Arawak (pre Inca). Het kreeg deze naam omdat het geheel op een heuveltop ligt. De tempel is in een grote steen uitgehouwen, meet 250 op 60 meter en is daarmee de grootste petroglief ter wereld. Als je goed kijkt, herken je nog een aantal figuren: slangen, puma's, jaguars en geometrische tekeningen. Dit was een religieuze plaats, waar de mensen met de goden konden praten. Door zijn ligging had de tempel ook een astrologische functie. Ten zuiden van de heuvel was het bestuurlijk en het woongedeelte.
We namen een taxi ernaartoe voor 40 bolivianos en keerden te voet terug. Het was wel stof vreten omdat de weg nog niet volledig geasfalteerd is. De taxi heen en terug met wachttijd kost 100 bs.
We namen een taxi ernaartoe voor 40 bolivianos en keerden te voet terug. Het was wel stof vreten omdat de weg nog niet volledig geasfalteerd is. De taxi heen en terug met wachttijd kost 100 bs.
Vallegrande is een slaperig stadje op zo'n 125 ten zuidwesten van Santa Cruz. In Samaipata namen we een gedeelde taxi naar Mairana en dan verder naar Vallegrande. Hier komen maar heel weinig toeristen. Jarenlang lag hier een van de meest tot de verbeelding sprekende persoonlijkheid begraven. Het was een goed bewaard geheim dat Ernest 'Che' Guevara hier zijn laatste rustplaats had. In 1997 werd hij uiteindelijk naar Santa Clara in Cuba overgebracht. Na de geslaagde revolutie in Cuba wilde Che zijn ideeën ook in andere landen verspreiden. Hij ging naar Bolivia, maar kreeg amper steun van de boerenbevolking en de militaire tegenstand was groter dan verwacht. Che stierf uiteindelijk in La Higuera en zijn lichaam werd daarna overgebracht naar het ziekenhuis van Vallegrande waar het gewassen werd. Hier werd zijn dood ook bekend gemaakt aan de wereld. Je kan de wasplaats nog steeds bezoeken (achter het ziekenhuis). De muren staan volgeschreven met boodschappen van bezoekers en bewonderaars, maar je mag er niet meer in. Na 10 minuten wandelden we een beetje teleurgesteld terug naar het hostal. |
Op de middag wandelden we met onze rugzakken naar een benzinestation net buiten de stad. Daar passeren bussen richting Sucre. Iemand wist ons te vertellen dat het in de volgende grote stad een feestdag was en dat er waarschijnlijk niet veel bussen zouden rijden. 4 uur en 2 overvolle bussen later druipten we weer af naar het centrum. Een taxichauffeur zei dat er nog een andere optie was. Alle bussen van Santa Cruz naar Sucre passeren in Mataral (gedeelde taxi: 20 bs). Zo gezegd, zo gedaan en nog eens 6 uur later zaten we eindelijk op een bus. Denk dus op voorhand goed na of Vallegrande wel de omweg waard is.