Een van de populairste trekkings in Bolivia is El Choro. Je vertrekt in La Paz op een hoogte van 4670m en daalt tot 1350m. In drie dagen tijd zie je verschillende soorten vegetatie en leidt dit pre-Incapad je van de dorre grasvelden in de Andes naar het subtropische regenwoud van de Yungasstreek. Deze trekking is gemakkelijk zelf te organiseren en leek ons ideaal om de verschillende regio's van Bolivia beter te leren kennen. Maar we hadden een beetje pech met het weer...
Dag 1: La Paz - La Cumbre - Samañapampa
Op de middag namen we in La Paz een bus richting Coroico. We stapten een uur later uit aan La Cumbre (de top), waar we ons registreerden en konden beginnen wandelen. Eerst moesten we de Apacheta Pass van 4900m overwinnen. Langzaamaan begonnen dikke wolkenmassa's samen te troepen. Na de top volgt normaal gezien een spectaculaire afdaling, maar ondertussen was het dal niet meer te zien. We volgden grotendeels de rivier en wandelden door dorre grasvelden vol ruïnes, schaapjes en lama's.
We waren eigenlijk iets te laat gestart aan de wandeling en het werd veel te snel donker door het slechte weer. De bliksem in de verte beloofde ook niet veel goeds. We besloten dan maar te kamperen in Samañapampa. Niet lang nadat we onze tent opgezet hadden, begon het te gieten. Gelukkig konden we onze pasta onder een afdakje klaarmaken.
Dag 2: Samañapampa - Chucura - Challapampa - San Francisco
De volgende ochtend stonden we vroeg op want we wilden de vorige dag goedmaken. We hadden dus wel wat kilometertjes voor de boeg. Na het ontbijt leek het op te klaren, maar we waren nog maar net op weg en het begon weer te regenen. De ongelijke kasseien van het oude pad werden spekglad en we vorderden maar traag. We passeerden het kleine dorpje Chucura waar we ons opnieuw registreerden en 20 bolivianos/pers betaalden. Hiermee worden het pad en de bruggen onderhouden. Na een paar uur bereikten we de kampplaats Challapampa (2800m), waar de meeste wandelaars normaal gezien de eerste nacht doorbrengen.
Het ging verder heuvelafwaarts over het glibberige pad en het bleef maar regenen. De vegetatie veranderde langzaam in dichte bebossing met orchideeën, bromelia's, bosaardbeitjes en andere tropische planten. Bananenplantages doken op. Net na de middag stopte het eindelijk met regenen. In het dorpje Choro, niet meer dan een paar huizen, staken we de rivier Jucumarini over. Er volgde een helling. Mijn knieën waren dankbaar voor de afwisseling in ondergrond. Tot aan de kampplaats San Francisco (2090m) ging het pad soms omlaag en soms terug omhoog. Iets na 17 uur konden we onze nog steeds natte tent beginnen opzetten.
Dag 4: San Francisco - Chairo - Coroico
De laatste ochtend was het bijna continu bergaf. Ook vandaag regende het de hele voormiddag, maar we wisten dat het niet meer zo ver stappen was. Na bijna 5 uur stappen bereiken we het dorpje Chairo dat maar op 1490 meter ligt, een heel verschil met ons startpunt. Hier is geen publiek transport en dus deelden we een taxi van 120 bs naar Coroico met 2 Canadezen. Coroico is een klein, gezellig stadje en ligt tussen de heuvels. Hoewel de stad veel toeristen aantrekt, heeft het zijn charme kunnen behouden. Normaal gezien heeft de regio een warm klimaat het hele jaar rond, maar het slechte weer hield aan. Je kan hier ook mooie wandelingen maken, maar onze voetjes hadden even rust nodig.
Praktisch:
- In La paz neem je een bus naar Coroico in de terminal van Villa Fatima. Vraag om in La Cumbre uit te stappen. Normaal gezien betaal je 20 bolivianos naar Coroico. We onderhandelden en mochten met een grote bus mee voor 10 bs.
- Onderweg heb je kampplaatsen waar je een snack, frisdrank of water kan kopen. Neem gepast geld mee.
- Voor een overnachting in een kampplaats betaal je 10 bs/pers.
- In Chairo kan je onderhandelen over de prijs van de taxi naar Coroico. Ze vroegen 180 bs, wij betaalden uiteindelijk 120 bs. Je kan ook terug naar La Paz met de taxi.
- Moeilijkheidsgraad: matig tot zwaar (als het regent)