Bolivia moet je vooral voor zijn mooie en gevarieerde natuur bezoeken. Het land telt een tiental nationale parken met verschillende fauna en flora. Toen ik een paar foto's zag van het minder bekende Parque Nacional Sajama, dat dicht bij de grens met Chili ligt, was ik verkocht en wilde ik er naar toe. Het landschap, de sterrenhemel en de indrukwekkende uitzichten zijn echt de moeite!
Het Sajama National Park is het oudste van het land. Het werd in 1939 opgericht om de populatie vicuñas, familie van de lama's, te beschermen en beslaat zo'n 1000 km². Er werd massaal op de dieren gejaagd voor hun zeer fijne wol. Tegenwoordig heeft de populatie zich hersteld en zie je niet alleen horden vicuñas maar ook lama's en alpaca's. Het park ligt op 4250m en heeft een droog klimaat. Hoewel de zon overdag meestal brandt, zijn de nachten er ijskoud.
Na de trekking naar Coroico pakten we een busje terug naar La Paz om de rest van onze bagage op te halen. In de namiddag reisden we door naar Patacamaya, een stadje op de weg naar Oruro. Er rijdt maar 1 busje per dag naar het Sajama NP en dat hadden we gemist. We strandden dus in dit stadje waar de tijd is blijven stilstaan.
De volgende ochtend gingen we vroeg naar restaurant Capitol waar het busje vertrekt. We waren veel te vroeg en deden al de nodige inkopen voor de trekking die we wilden doen. Als ontbijt aten we buñuelos, een soort platte oliebollen. Rond 10 uur daagde het rode busje op en moesten we wachten tot het vol zat. De rit duurde ongeveer 3 uur en medereizigers moesten de chauffeur cocablaadjes voeren opdat hij wakker zou blijven. In Sajama aangekomen moesten we ons registeren en een inkom betalen. Er zijn een paar hostals, maar ook een heleboel homestays. Eigenlijk heeft iedereen wel een kamer ter beschikking. Op straat troffen we een vrouwtje die ons een kamer wou verhuren voor 35 bs/pers. Als we op trekking gingen mochten we onze spullen er zelfs gratis laten staan. We kochten nog de laatste benodigheden in de Tienda América (aan het plein bij de kerk), een van de weinig winkels met redelijke prijzen. Nadat de zon onderging, werd het ijskoud. We bewonderden even de adembenemende sterrenhemel en zagen de melkweg. Daarna kropen we snel onder onze 5 dekens.
Na de trekking naar Coroico pakten we een busje terug naar La Paz om de rest van onze bagage op te halen. In de namiddag reisden we door naar Patacamaya, een stadje op de weg naar Oruro. Er rijdt maar 1 busje per dag naar het Sajama NP en dat hadden we gemist. We strandden dus in dit stadje waar de tijd is blijven stilstaan.
De volgende ochtend gingen we vroeg naar restaurant Capitol waar het busje vertrekt. We waren veel te vroeg en deden al de nodige inkopen voor de trekking die we wilden doen. Als ontbijt aten we buñuelos, een soort platte oliebollen. Rond 10 uur daagde het rode busje op en moesten we wachten tot het vol zat. De rit duurde ongeveer 3 uur en medereizigers moesten de chauffeur cocablaadjes voeren opdat hij wakker zou blijven. In Sajama aangekomen moesten we ons registeren en een inkom betalen. Er zijn een paar hostals, maar ook een heleboel homestays. Eigenlijk heeft iedereen wel een kamer ter beschikking. Op straat troffen we een vrouwtje die ons een kamer wou verhuren voor 35 bs/pers. Als we op trekking gingen mochten we onze spullen er zelfs gratis laten staan. We kochten nog de laatste benodigheden in de Tienda América (aan het plein bij de kerk), een van de weinig winkels met redelijke prijzen. Nadat de zon onderging, werd het ijskoud. We bewonderden even de adembenemende sterrenhemel en zagen de melkweg. Daarna kropen we snel onder onze 5 dekens.
De volgende dag begon zonnig en om half 10 begonnen we te wandelen. Op het kaartje dat we van park hadden stond een route uitgestippeld langs geisers, drie meren en warmwaterbaden. Leek ons ideaal, maar uiteindelijk bleek het toch niet zo gemakkelijk te zijn. We gingen richting de geisers die zich op 8 km van het dorp bevinden. Het landschap was prachtig: links van ons 2 vulkanen, rechts een aantal andere bergen. Het zandweggetje liep niet zo gemakkelijk, maar de omgeving maakte alles goed. De geisers zijn eigenlijk geen echte geisers, maar eerder warmwaterbronnen. Na de lunch moesten we een helling op. Een hele inspanning op deze hoogte en in de brandende zon. Iets na 15 uur bereikten we het eerste meer waar we onze tent opzetten. We hadden een beetje last van de hoogte, dus verliep alles trager dan anders.
Na een ijskoude en winderige nacht zagen we dat de rand van het meer en de riviertjes bevroren waren. Pas onderweg kregen we het terug warm. We volgden het pad en kwamen al snel aan het tweede meer, dus dat derde zou ook wel niet ver liggen dachten we... We bleven gewoon het pad volgen, maar na een paar uur wandelen zonder het derde meer te zien, moesten we toegeven dat we fout zaten. Waarschijnlijk hadden we een van de jeepsporen moeten volgen, weg van het pad. Het weer begon om te slaan. We besloten terug te keren zoals we gekomen waren, via de geisers. Onderweg hadden we sneeuwbuien en felle wind. Na een vermoeiende wandeling van 9,5 uur kwamen we net voor zonsondergang in het dorp aan.
De laatste dag sloten we zalig af in de warmwaterbronnen, wat eigenlijk het eindpunt van onze trekking had moeten zijn. We wandelden de 6 km naar de bronnen (30 bs) en lunchten eerst. Daarna brachten we een paar uur door in het warme water tot de lokale bevolking er kleren kwam wassen en zich douchen. We waren vergeten hoe fel de zon op deze hoogte kon branden en beklaagden ons 's avonds (en de volgende dagen) dat we geen zonnecrème gebruikt hadden.
De volgende ochtend om 6 uur bracht het rode busje ons terug naar Patacamaya en konden we van daaruit verder reizen naar Oruro en Cochabamba.
Praktisch:
Praktisch:
- Vanuit het busstation in La Paz neem je de bus naar Oruro en stap je halverwege uit in Patacamaya. Je zal de volle prijs moeten betalen, 20 bs/pers. Je kan ook een minibus nemen vanaf Cementerio in La Paz, goedkoper en sneller, maar de buurt is niet veilig.
- Trans Sajama rijdt eenmaal per dag naar het park en vertrekt wanneer het vol zit, meestal rond 12 of 13 uur. De rit duurt drie uur en kost 25 bs/pers. De bus terug naar Patacamaya vertrekt om 6 uur 's morgens (op zondag om 4u). De inkom van het park bedraagt 40 bs/pers.
- Je kan ook de internationale bus nemen naar Arica in Chili en uitstappen aan de ingang van het park (nog 12km tot het dorp), maar ook dan moet je de hele reis betalen.
- Je kan hier ook vulkanen en het hoogste punt van Bolivia (Nevado Sajama 6542m) beklimmen.
- Ben je van plan om te wandelen en kamperen in Sajama? Vraag extra info want het plannetje dat je aan de ingang krijgt is niet gedetailleerd genoeg. We vermoeden dat de route gemakkelijker te vinden is als je eerst de warmwaterbronnen doet en terugkomt via de geisers.