Toen we informatie over Colombia zochten, trok de Ciudad Perdida of 'Lost City' ons meteen aan. Het is een stad die meer dan 1000 jaar geleden door de Tairona stam gebouwd werd en dus veel ouder is dan Machu Picchu. De Spanjaarden jaagden de inwoners hoog de bergen in en de stad werd verlaten. De jungle eiste de stad eeuwenlang op totdat schattenjagers er goud vonden. De route was lange tijd onveilig doordat de FARC zich hier schuilhield. Maar dat is allemaal verleden tijd. Tegenwoordig ontdekken steeds meer mensen het mooie Colombia en de mysterieuze Ciudad Perdida. Een leuk detail; je kan de site alleen te voet bereiken, na een pittige tocht door de jungle!
De Ciudad Perdida ligt tussen de 900 en 1200 m hoog in de Sierra Nevada de Santa Marta in het noorden van Colombia. De stad werd rond 660 n. Chr. gebouwd door de Tairona indianen. Het was hun politieke, religieuze en economische centrum. Maar tijdens de Spaanse invasie moesten ze vluchten en daarna overwoekerde de jungle ongeveer 2 eeuwen lang de site. De Tairona waren zo verdeeld dat er 3 stammen ontstonden: de Arhuaco, Kogui en Wiwa. Lange tijd bezochten deze indianen hun heilige stad in alle stilte om er heilige rituelen voor de goden uit te voeren.
In 1972 vonden enkele schatzoekers onofficieel de verlaten stad, maar toen er gouden beeldjes en aardewerken urnen op de zwarte markt verschenen, moest men het bestaan van de site wel onthullen en ze beschermen. De nakomelingen van de Tairona waren niet zo opgezet met de opgravingen en weigerden ook maar iets te vertellen over de Tairona cultuur. Er werd beslist dat net geen 50% van de site ontgonnen en gerestaureerd mocht worden. Er werden tijdens de opgravingen allerlei gouden voorwerpen gevonden, offers voor de goden. Onze gids Omar werkte als jonge knaap samen met de archeologen om de gouden beeldjes te kuisen en leerde veel over de Tairona. Deze beeldjes kan je tegenwoordig bewonderen in het Museo del Oro (Goudmuseum) van Santa Marta en Bogotá.
De trektocht wordt ook wel eens de 'Nieuwe Machu Picchu' genoemd. De vergelijking kunnen we niet maken, want de overcommerciële en dure Inca Trail hebben we niet gedaan. Tijdens de trekking naar de Ciudad Perdida wandel je in 4, 5 of 6 dagen ongeveer 46 km door de Sierra Nevada en trek je door de jungle, langs indianendorpen, door de rivieren... Af en toe zijn er steile klimmetjes en afdalingen. Je mag de trektocht wel niet op je eigen houtje doen omdat er in het verleden incidenten hebben plaatsgevonden en je moet door het gebied van de Kogui die niet altijd even opgezet zijn met al die nieuwsgierige toeristen. Best te begrijpen eigenlijk. Laten we hopen dat het massatoerisme hier nooit wordt toegelaten...
De trekking op zich is niet bijzonder ver of zwaar. Iedereen met een goede basisconditie zou de tocht moeten aankunnen. Kies je voor de 5 of 6 dagen dan blijft het traject hetzelfde, maar heb je vrije namiddagen. Houd wel rekening met de warmte en vooral de enorm hoge vochtigheidsgraad. Hier volgt het programma van onze vierdaagse trekking:
In 1972 vonden enkele schatzoekers onofficieel de verlaten stad, maar toen er gouden beeldjes en aardewerken urnen op de zwarte markt verschenen, moest men het bestaan van de site wel onthullen en ze beschermen. De nakomelingen van de Tairona waren niet zo opgezet met de opgravingen en weigerden ook maar iets te vertellen over de Tairona cultuur. Er werd beslist dat net geen 50% van de site ontgonnen en gerestaureerd mocht worden. Er werden tijdens de opgravingen allerlei gouden voorwerpen gevonden, offers voor de goden. Onze gids Omar werkte als jonge knaap samen met de archeologen om de gouden beeldjes te kuisen en leerde veel over de Tairona. Deze beeldjes kan je tegenwoordig bewonderen in het Museo del Oro (Goudmuseum) van Santa Marta en Bogotá.
De trektocht wordt ook wel eens de 'Nieuwe Machu Picchu' genoemd. De vergelijking kunnen we niet maken, want de overcommerciële en dure Inca Trail hebben we niet gedaan. Tijdens de trekking naar de Ciudad Perdida wandel je in 4, 5 of 6 dagen ongeveer 46 km door de Sierra Nevada en trek je door de jungle, langs indianendorpen, door de rivieren... Af en toe zijn er steile klimmetjes en afdalingen. Je mag de trektocht wel niet op je eigen houtje doen omdat er in het verleden incidenten hebben plaatsgevonden en je moet door het gebied van de Kogui die niet altijd even opgezet zijn met al die nieuwsgierige toeristen. Best te begrijpen eigenlijk. Laten we hopen dat het massatoerisme hier nooit wordt toegelaten...
De trekking op zich is niet bijzonder ver of zwaar. Iedereen met een goede basisconditie zou de tocht moeten aankunnen. Kies je voor de 5 of 6 dagen dan blijft het traject hetzelfde, maar heb je vrije namiddagen. Houd wel rekening met de warmte en vooral de enorm hoge vochtigheidsgraad. Hier volgt het programma van onze vierdaagse trekking:
Dag 1: Santa Marta - Machete Pelao - 1e kamp
Om 9 uur verzamelden we aan het hotel om een uur later (hora colombiana) te vertrekken. Met 8 man waren we - wij, gekke tandarts Kamil, medewereldreizigers Tarunya en Adam, de Argentijnen Roy en Claudia, de Poolse Agnieska - en Omar, onze gids. In een jeep legden we het eerste geasfalteerde stuk af. Tegen de middag stopten we voor de lunch. Toen onze maag goed vol zat, veranderde de asfaltweg ineens in een hobbelige grindweg tot Machete Pelao. Net voorbij het dorpje, betaalde Omar de Kogui zodat we door hun gebied mochten wandelen. Het was 40 minuten stappen tot aan de rivier waar we ons lekker konden verfrissen. Daarna zetten we de tocht verder en ging het steeds bergop tot aan het eerste kamp. Onderweg kregen we appelsien en watermeloen.
We stapten door een groen heuvellandschap. Omar vertelde dat hier massaal coca - de grondstof voor cocaïne - gekweekt werd, tot enkele jaren geleden. De regering wou korte metten maken met de hele drugswereld en alle plantages werden afgebrand. Jammer genoeg werd er niet echt een alternatief aan de boeren geboden en moeten ze nog jaren wachten tot hun gronden terug vruchtbaar zijn.
Dag 1: 3/3,5 uur wandelen
We stapten door een groen heuvellandschap. Omar vertelde dat hier massaal coca - de grondstof voor cocaïne - gekweekt werd, tot enkele jaren geleden. De regering wou korte metten maken met de hele drugswereld en alle plantages werden afgebrand. Jammer genoeg werd er niet echt een alternatief aan de boeren geboden en moeten ze nog jaren wachten tot hun gronden terug vruchtbaar zijn.
Dag 1: 3/3,5 uur wandelen
Dag 2: 1e kamp - Kogui Mutanzi - 2e kamp
Vandaag wandelden we wel door de ongerepte natuur van Sierra Nevada. De meeste indianen wonen ver weg van de bewoonde wereld omdat ze absoluut geen contact met de 'witte mensen' willen. Ze denken dat alle andere mensen (ook Colombianen) Spanjaarden zijn en herinneren zich de verhalen over de wrede kolonisten die plunderden en ziektes meebrachten. Toch passeerden we een dorp van de Kogui, waar nieuwsgierige kinderen wachtten op wat snoep en kadootjes van Omar. Je ziet ook regelmatig Kogui's langs hetzelfde pad lopen, maar ze willen bijna nooit op de foto.
Omar wist veel te vertellen en wij zorgden voor de Engelse vertaling. Hun cultuur is enorm interessant. Deze mensen hebben een immens respect voor de natuur. Mannelijke en vrouwelijke familieleden leven gescheiden in traditionele hutten van hout en stro. Die zijn rond zoals de zon en de maan hebben een trechtervormig dak om meer energie van de goden te ontvangen. Voor alle veranderingen vragen ze toestemming aan hun spirituele goden. Dat kan gaan van bomen omdoen, grond bewerken, hutten bouwen, jagen tot hun haar knippen. Anders zouden er ziektes, aardverschuivingen, conflicten, droogtes,... komen.
Het meest onder de indruk was ik van de manier waarop ze hun doden herdenken. Als iemand sterft, begraven ze die persoon op diezelfde plaats, worden er stenen en bladeren bovenop gelegd en begint zijn reis naar de 9 werelden. Het haren worden samengebonden met een liaan die aan een boom verbonden is. Er worden voortdurend verse bladeren bovenop het graf gelegd om te laten zien dat er nog altijd aan die persoon gedacht wordt. Als de liaan op een natuurlijke manier afbreekt is die persoon gereïncarneerd en krijgt de eerste geboren baby dezelfde naam.
Na de lunch konden we weer een snelle duik nemen in de rivier en eventjes zonnebaden. We moesten ook een aantal keer de rivier oversteken. Omdat we in het droge seizoen waren, stond de rivier gelukkig laag. Anders staat het water soms tot je middel.
Dag 2: 4 uur + 3 uur wandelen
Omar wist veel te vertellen en wij zorgden voor de Engelse vertaling. Hun cultuur is enorm interessant. Deze mensen hebben een immens respect voor de natuur. Mannelijke en vrouwelijke familieleden leven gescheiden in traditionele hutten van hout en stro. Die zijn rond zoals de zon en de maan hebben een trechtervormig dak om meer energie van de goden te ontvangen. Voor alle veranderingen vragen ze toestemming aan hun spirituele goden. Dat kan gaan van bomen omdoen, grond bewerken, hutten bouwen, jagen tot hun haar knippen. Anders zouden er ziektes, aardverschuivingen, conflicten, droogtes,... komen.
Het meest onder de indruk was ik van de manier waarop ze hun doden herdenken. Als iemand sterft, begraven ze die persoon op diezelfde plaats, worden er stenen en bladeren bovenop gelegd en begint zijn reis naar de 9 werelden. Het haren worden samengebonden met een liaan die aan een boom verbonden is. Er worden voortdurend verse bladeren bovenop het graf gelegd om te laten zien dat er nog altijd aan die persoon gedacht wordt. Als de liaan op een natuurlijke manier afbreekt is die persoon gereïncarneerd en krijgt de eerste geboren baby dezelfde naam.
Na de lunch konden we weer een snelle duik nemen in de rivier en eventjes zonnebaden. We moesten ook een aantal keer de rivier oversteken. Omdat we in het droge seizoen waren, stond de rivier gelukkig laag. Anders staat het water soms tot je middel.
Dag 2: 4 uur + 3 uur wandelen
Dag 3: 2e kamp - Ciudad Perdida - 3e kamp
Na een stevig ontbijt beklommen we de 1200 trappen naar de Ciudad Perdida. Een klein uur later stonden we hijgend en puffend boven. We stonden in het hart van de Sierra Nevada. Maar al snel werd duidelijk dat de inspanning niet voor niets was. De Tairona hadden hier jarenlang aan hun Heilige Stad gebouwd. En hoewel we maar een klein deel ervan konden bezoeken, voelden we de grootsheid van deze verlaten stad. Stenen trappen leiden langs de perfecte cirkelvormige terrassen. Er zouden zo'n 180 terrassen geweest zijn. De houten hutten zijn natuurlijk niet meer. We klommen via de stenen trappen naar de hoger gelegen terrassen en hadden een prachtig uitzicht.
Alleen de mensen met een hoge rang zoals priesters woonden hier. Het gewone volk woonde in dorpen rondom de Heilige Stad, waarvan de meeste nog steeds bedolven liggen onder het oerwoud. Zieke mensen mochten de stad niet in. Die moesten zich eerst zuiveren in het heilige water van de rivier en een aantal dagen in quarantaine blijven. Ook wij gingen ons zuiveren in de ijskoude rivier voordat we teruggingen naar het kamp.
Na de lunch begonnen we aan de terugweg met enkele korte stukjes bergop, maar vooral veel bergaf. De paasvakantie was ondertussen begonnen en we kwamen hele rijen toeristen tegen... veel te veel. Alle kampen zaten boemvol. Dit begint wel op massatoerisme te lijken...
Dag 3: 45 min/1 uur + 3 uur wandelen
Alleen de mensen met een hoge rang zoals priesters woonden hier. Het gewone volk woonde in dorpen rondom de Heilige Stad, waarvan de meeste nog steeds bedolven liggen onder het oerwoud. Zieke mensen mochten de stad niet in. Die moesten zich eerst zuiveren in het heilige water van de rivier en een aantal dagen in quarantaine blijven. Ook wij gingen ons zuiveren in de ijskoude rivier voordat we teruggingen naar het kamp.
Na de lunch begonnen we aan de terugweg met enkele korte stukjes bergop, maar vooral veel bergaf. De paasvakantie was ondertussen begonnen en we kwamen hele rijen toeristen tegen... veel te veel. Alle kampen zaten boemvol. Dit begint wel op massatoerisme te lijken...
Dag 3: 45 min/1 uur + 3 uur wandelen
Dag 4: 3e kamp - Machete Pelao - Santa Marta
Kinderen zijn altijd nieuwsgierig, ook in de bergen. Tijdens het ontbijt kwamen 2 Kogui kinderen bij ons aan tafel zitten en Björn gaf zijn halve bord weg. Daarna was het grotendeels bergaf tot het eerste kamp, waar we weer fruit (watermeloen à volonté) kregen en tijd om snel in de rivier te springen. Daarna was het nog ongeveer 2 uur stappen naar Machete Pelao waar een lekkere lunch en een douche op ons wachtte. De jeep bracht ons terug naar Santa Marta waar we de grote rugzakken ophaalden en verder naar het naburige Taganga vertrokken voor ons volgende avontuur.
Dag 4: 3 uur + 2 uur wandelen
Dag 4: 3 uur + 2 uur wandelen
Praktisch:
- Er zijn maar een paar reiskantoortjes in Santa Marta en Taganga waar je terecht kan voor de trekking. Ze hebben allemaal dezelfde prijs en min of meer dezelfde service. Wij boekten de tour de dag voor vertrek via Miramar Hotel/Hostel (Calle 10 #1C-59), waar we verbleven, kregen een gratis overnachting en konden onze grote rugzakken er veilig achterlaten (ze hebben een kluis voor de waardevolle spullen). Prijs: 700.000 COP voor 4/5/6 dagen, alles inbegrepen.
- Alle maaltijden en tussendoortjes zijn inbegrepen, zelfs de lunch van de eerste en de laatste dag. Je krijgt elke dag lekker veel fruit als tussendoortje. Op elke kampplaats is drinkwater en kan je je fles bijvullen.
- Van de totaalprijs gaat 40.000 COP naar paramilitairen en 20.000 COP naar Kogui indianen.
- We deden de trektocht eind maart en het was enorm droog, warm en vochtig. Droog seizoen: november tot mei. Verwacht je aan veel modder buiten het droge seizoen.
- Wiwa Tour profileert zich als een agentschap uitgebaat door indianen en sturen Wiwa of Kogui als gidsen mee. Maar deze gidsen krijgen zelfs minder betaald dan de Colombianen en ook de service is minderwaardig.
- Vergeet zeker je zonnecrème, muggenspray, wc-papier, zaklamp, zwembroek/bikini, waterfles niet en neem eventueel een lakenzak mee. Maar weet dat je alles zelf moet dragen!
- In Santa Marta vind je echte Franse croissants en chocoladebroodjes bij Café París, Calle 11 #1C-60.