Suriname ligt in het noorden van Zuid-Amerika, bijna in het Caribisch gebied en toch heeft het geen echte stranden. Door de sterke stroming van de Atlantische Oceaan wordt het zand voortdurend weggespoeld en verplaatsen de stranden zich. Geen typische strandvakanties dus, maar het land heeft genoeg te bieden op vlak van cultuur en natuur. Schildpadden eieren zien leggen stond al lang op ons verlanglijstje, maar we waren overal in het foute seizoen. Tot in Suriname. Eind juni is weliswaar al het einde van het legseizoen, maar de kans is nog altijd groot dat zeeschildpadden aan land komen om eieren te leggen.
In Suriname komen vier soorten zeeschildpadden voor: de soepschildpad, de leatherback, de warana en de karet. De karet is heel zeldzaam. De soepschildpadden zijn groen en eten alleen plantaardig voedsel. De warana eet zowel vis als vlees. De leatherback is de grootste soort en kan wel meer dan 2 meter groot worden.
Per legseizoen (half januari-eind juni) leggen de schildpadden wel 3 tot 8 nesten en elk nest telt tussen de 60 en 150 eieren. De eieren worden altijd 's nachts gelegd. De schildpadden kunnen schrikken van fel of wit licht, dus probeer een lamp met rode filter mee te nemen. Wanneer de schildpad eieren aan het leggen is, is ze in trance en dan kan je foto's nemen, zonder flash natuurlijk. Schrikt ze, dan keert ze terug naar de zee of legt ze de eieren te dicht bij de vloedlijn en dan zullen de eieren niet uitkomen. Sowieso overleven niet veel kleine schildpadden. Slechts 1 op de 1000 wordt volwassen!
Er zijn twee plaatsen in Suriname waar je je kans kan wagen, want niemand kan je natuurlijk garanderen dat je schildpadden gaat zien. Je kan de beestjes nu eenmaal niet dwingen. Je kan hiervoor naar Galibi of Matapica. Na beide stranden bezocht te hebben, kunnen we toch wel zeggen dat Matapica onze favoriet is.
Per legseizoen (half januari-eind juni) leggen de schildpadden wel 3 tot 8 nesten en elk nest telt tussen de 60 en 150 eieren. De eieren worden altijd 's nachts gelegd. De schildpadden kunnen schrikken van fel of wit licht, dus probeer een lamp met rode filter mee te nemen. Wanneer de schildpad eieren aan het leggen is, is ze in trance en dan kan je foto's nemen, zonder flash natuurlijk. Schrikt ze, dan keert ze terug naar de zee of legt ze de eieren te dicht bij de vloedlijn en dan zullen de eieren niet uitkomen. Sowieso overleven niet veel kleine schildpadden. Slechts 1 op de 1000 wordt volwassen!
Er zijn twee plaatsen in Suriname waar je je kans kan wagen, want niemand kan je natuurlijk garanderen dat je schildpadden gaat zien. Je kan de beestjes nu eenmaal niet dwingen. Je kan hiervoor naar Galibi of Matapica. Na beide stranden bezocht te hebben, kunnen we toch wel zeggen dat Matapica onze favoriet is.
Schildpadden spotten in Galibi
De goedkoopste manier om er te geraken is met de staatsbus. Normaal gezien moet je hiervoor een nummertje halen vanaf 5u. Vonden we véél te vroeg, dus gingen we gewoon op goed geluk en ja hoor, er waren zelfs nog 4 plaatsen over. In Albina is er een markt op woensdag en zaterdag en dus veel vissersbootjes die over de Marowijne rivier terug naar Galibi varen (50 SRD). Maar het was dinsdag en er ging welgeteld 1 visser, die ons voor 75 SRD/p wou meenemen. Er zijn 3 lodges in Galibi waar tours kunnen overnachten, want ja, je kan en mag dit alleen als tour doen. We sloten aan bij een groepje van 3 KLM-bemanningsleden en betaalden uiteindelijk 570 SRD (voor 2 pers) voor een kamer, 3 maaltijden, de uitstap naar het strand en de boottocht terug naar Albina. Eigenlijk zat er nog een bezoek aan Saint-Laurent met zijn beruchte gevangenis bij in, maar dat hebben we niet gedaan.
Om 3 uur 's nachts vertrokken we met het bootje. We staken in een halfuurtje de rivier over naar Frans-Guyana omdat hier later op het legseizoen meer schildpadden komen. In het donker gingen we aan wal, op zoek naar schildpadden die hun eieren op het strand kwamen leggen. Als snel vonden we een enorme leatherback van 1m80 groot die blijkbaar haar eieren net gelegd had en haar nest aan het toemaken was. Het was hard zwoegen en ze gromde af en toe. Als schildpadden eieren leggen zijn ze in trance, dus moesten we heel stil afwachten. Af en toe ging de zaklamp eventjes aan. Toen ze klaar was, ging ze 2 meter verder nog eventjes een nepput graven. Want jammer genoeg worden veel eitjes leeggegeten, door aasgieren of door de honden van de indianenstam die er woont. En inderdaad, overal op het strand zagen we lege witte eitjes liggen... zo zielig. Iets verder vonden we nog een tweede leatherback, maar ook die was klaar met leggen en keerde terug naar de zee. Toen de vloed begon op te komen, keerden we terug om nog enkele uurtjes te slapen.
Na een lekker ontbijtje met zelfgebakken broodjes keerden we terug naar Albina. Onderweg zagen we tientallen dolfijnen die na een jacht op visjes terug naar de zee zwommen. En onze bootsman spotte een luiaard in de top van een boom. Normaal gezien moet je voor de staatsbus terug naar Paramaribo weer een nummertje halen om 10 uur in Albina. Toen we om half 12 aankwamen, waren de nummertjes op, maar bij instappen bleek dat we er toch nog bij konden.
Om 3 uur 's nachts vertrokken we met het bootje. We staken in een halfuurtje de rivier over naar Frans-Guyana omdat hier later op het legseizoen meer schildpadden komen. In het donker gingen we aan wal, op zoek naar schildpadden die hun eieren op het strand kwamen leggen. Als snel vonden we een enorme leatherback van 1m80 groot die blijkbaar haar eieren net gelegd had en haar nest aan het toemaken was. Het was hard zwoegen en ze gromde af en toe. Als schildpadden eieren leggen zijn ze in trance, dus moesten we heel stil afwachten. Af en toe ging de zaklamp eventjes aan. Toen ze klaar was, ging ze 2 meter verder nog eventjes een nepput graven. Want jammer genoeg worden veel eitjes leeggegeten, door aasgieren of door de honden van de indianenstam die er woont. En inderdaad, overal op het strand zagen we lege witte eitjes liggen... zo zielig. Iets verder vonden we nog een tweede leatherback, maar ook die was klaar met leggen en keerde terug naar de zee. Toen de vloed begon op te komen, keerden we terug om nog enkele uurtjes te slapen.
Na een lekker ontbijtje met zelfgebakken broodjes keerden we terug naar Albina. Onderweg zagen we tientallen dolfijnen die na een jacht op visjes terug naar de zee zwommen. En onze bootsman spotte een luiaard in de top van een boom. Normaal gezien moet je voor de staatsbus terug naar Paramaribo weer een nummertje halen om 10 uur in Albina. Toen we om half 12 aankwamen, waren de nummertjes op, maar bij instappen bleek dat we er toch nog bij konden.
Schildpadden spotten op Matapica
Je kan op twee manieren op het strand van Matapica geraken. Als je een tour doet vanuit Paramaribo ga je via Braamspunt. Maar veel leuker en mooier is als je de tour doet vanaf de plantage Johanna Margaretha in Commewijne en je via het moeras naar Matapica vaart. Vanuit Paramaribo kan je zelfs gewoon fietsen naar Commewijne. En dan een overzetbootje nemen (15 SRD/boot). Een ander voordeel van via de plantage te gaan, is dat je op Matapica kan overnachten... in een hangmat! En de volgende dag fietsten we lekker terug naar Paramaribo.
Na een boottocht van meer dan een uur door het mooie moeras en een diner op het strand moesten we nog een stukje wandelen naar het stuk waar de schildpadden komen, want ook hier schuift het strand voortdurend op door de sterke stromingen. Het was nog niet helemaal donker en dus zagen we goed hoeveel afval er wel niet op het strand was aangespoeld. Toen het laatste streepje licht verdwenen was, ging onze gids op zoek naar schildpadden. Na een half uurtje hadden we prijs. Met een rood lampje keken we stil toe hoe een soepschildpad tientallen eitjes legde. De schildpad was in trance en merkte ons niet op. Iets verder zagen we een grote leatherback het strand opkruipen, maar we moesten nog even wachten tot haar gat gegraven was en ze begon te leggen. We hadden veel geluk die avond, want op een paar uur tijd zagen we wel 5 leatherbacks en 2 soepschildpadden.
Na een boottocht van meer dan een uur door het mooie moeras en een diner op het strand moesten we nog een stukje wandelen naar het stuk waar de schildpadden komen, want ook hier schuift het strand voortdurend op door de sterke stromingen. Het was nog niet helemaal donker en dus zagen we goed hoeveel afval er wel niet op het strand was aangespoeld. Toen het laatste streepje licht verdwenen was, ging onze gids op zoek naar schildpadden. Na een half uurtje hadden we prijs. Met een rood lampje keken we stil toe hoe een soepschildpad tientallen eitjes legde. De schildpad was in trance en merkte ons niet op. Iets verder zagen we een grote leatherback het strand opkruipen, maar we moesten nog even wachten tot haar gat gegraven was en ze begon te leggen. We hadden veel geluk die avond, want op een paar uur tijd zagen we wel 5 leatherbacks en 2 soepschildpadden.
Praktisch:
- Vervoer naar Albina: grote bus 30 SRD, gedeelde taxi 60-70 SRD, staatsbus van Par-Alb om 8-8.30, Alb-Par om 12-12.30 (8,50 SRD, Heiligenweg dicht bij de Centrale Markt, 3 à 4 u).
- Galibi: we gingen er op eigen houtje naartoe en betaalden 285 SRD/p (ong € 75) met het vervoer terug naar Albina. Boek je alles in Paramaribo via een touroperator, betaal je rond de € 175 (Orange Travel) en US$ 245 (op basis van 4 personen bij Mets).
- Matapica: een tour kost ongeveer 300-400 SRD/boot. Vraag wel duidelijk of de maaltijden inbegrepen zijn. Bel Sailes (8652611) of zijn twee broers. Boek geen tour via Robbie of zijn schoonzoon (meteen waar de overzetboot aankomt op de plantage), wij waren niet tevreden van hun service. Beste seizoen: eind april.
- Fietsen huren kan bij Fietsen in Suriname, gelegen achter de Zus&Zo. 15 SRD/dag, zonder versnellingen, borg van 200 SRD/fiets. Je kan een map van Commewijne uithalen bij de toeristische dienst (dicht bij Fort Zeelandia).